Ice Cold Demon's Tale (Part 10) by Sugiura Shiho

ความเดิมตอนที่แล้ว

ไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาให้เข้าไปจัดการกับกับดักของวัดซึ่งใจกลางเป็นดาบที่ถูกล้อมรอบด้วยผนึกของวัด แลกกับความปลอดภัยของอิชูก้า

ซึ่งในขณะที่บลัดรู้ตัวแล้วว่าจะต้องจัดการกับกับดักของวัดและกำลังหาทางจัดการกับผนึก เพื่อเข้าไปดึงดาบ แต่อิชูก้าก็ตามมาซะก่อน และบังเอิญได้แผล

บลัดที่บังเอิญเห็นว่าเลือดของอิชูก้าสามารถล้างผนึกของวัดได้ จึงเกิดไอเดียในการจัดการกับผนึก แล้ววิ่งกลับเข้าไปในถ้ำอีกครั้ง โดยมีอิชูก้าและเซลกี้วิ่งตาม

เมื่อเซลกี้ที่ตามเข้ามา เห็นดาบและผนึก ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นสิ่งที่ทางวัดสร้างขึ้น ซ้ำยังเป็นผนึกที่กล้าแกร่งมาก จึงได้เตือนว่าบลัดไม่มีทางจัดการกับผนึกระดับนี้ได้หรอก

แต่บลัดกลับตอบว่าหากเรื่องแค่นี้ไม่สามารถจัดการได้ คงไม่สามารถอยู่มาได้ 200 ปี หรอก (รู้อายุบลัดแล้วจ้า 200 ปี จ้า)  แล้วบลัดก็ร่ายเวทย์ให้เลือดของอิชูก้า (ที่ไม่รู้ว่าเอาติดมาตอนไหน) กลายเป็นผลึก แล้วกระจายไปตามจุดต่างๆ ของผนึก แล้วก็ร่ายเวทย์อีกครั้ง

ซึ่งในการคลายผนึกนี้ บลัดจะต้องใช้พลังเป็นอย่างมาก จนเซลกี้เตือนว่าหากยังคงทำต่อไป จะตายเอาได้ จนอิชูก้านึกเป็นห่วง แต่ในที่สุดบลัดก็สามารถคลายผนึกได้ จนสามารถเข้าถึงดาบที่ปักอยู่ได้

แต่ทันทีที่มือของบลัดสัมผัสถูกด้ามดาบ เพื่อที่จะดึงออก ดาบก็สูบพลังของบลัดทันที

จังหวะหน้าสิ่งหน้าขวานนี้ เซลกี้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ก็เกิดคำถามว่าบลัดเสี่ยงชีวิตเพื่ออะไร เพื่อรักษาพันธะสัญญา? เพื่อปกป้องอิชูก้า? แต่ที่เซลกี้ถูกสอนมาว่าปิศาจเป็นสิ่งที่ไม่ทำอะไรเพื่อคนอื่น แต่ทำเพื่อรักษาชีวิตตนเท่านั้น แล้วสิ่งที่บลัดทำคืออะไร ตอนนี้เองที่เรารู้ว่าความเชื่อเรื่องปิศาจของเซลกี้ทั้งหมด มาจากการที่ถูกปลูกฝังมาในฐานะนักบวช

ด้านพวกไนท์ที่ได้ยินเสียง ที่เกิดตอนบลัดคลายผนึกได้ก่อนหน้านี้ ได้วิ่งตามมาดูจนถึงในถ้ำ ด้วยความไม่อยากเชื่อว่าบลัดจะสามารถจัดการกับผนึกของวัดได้ โดยเมื่อใกล้ถึงถ้ำ อักขระที่เป็นสัญลักษณ์ของพันธะสัญญาก็จางหายไป แปลว่าอย่างไรกันแน่?

และเมื่อทุกคนเข้ามาภายในถ้ำได้ทั้งหมดแล้ว สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของทุกคนคือ บลัดสามารถดึงดาบออกมาได้แล้ว

แล้วถ้ำก็เริ่มถล่ม (เพราะผนึกทั้งหมดถูกทำลายลง) แต่ในจังหวะที่ทุกคนคิดว่าแย่แล้ว ถูกถ้ำถล่มทับแน่ แต่กลายเป็นว่า รอบๆ ทุกคน มีบาเรียป้องกันอยู่ ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ จากถ้ำถล่มเลย

บลัดที่เห็นทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า ก็ประกาศก้องว่า พันธะสัญญาถูกดำเนินการแล้วเรียบร้อย

บรรดาปิศาจที่ยืนอึ้ง ประจักษ์แล้วว่าบลัดสามารถเอาชนะกับดักของวัดได้ ก็กู่ร้องอย่างดีใจ ในความสำเร็จและความแข็งแกร่งของหัวหน้า (บลัด) แทนที่จะเสียใจที่ไม่เป็นไปตามแผนในตอนแรก (ที่ว่าหลอกล่อบลัดให้ทำพันธะสัญญาที่บลัดไม่มีทางทำได้ เพื่อบังคับให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้า) ซึ่งก็สร้างความประหลาดใจให้กับบลัด

อิชูก้ากับเซลกี้ที่เห็นท่าทีของพวกปิศาจก็งงๆ ไม่เข้าใจว่าหลอกล่อเขามา แต่พอเขาทำสำเร็จก็กลับดีใจกัน แต่พอเห็นท่าทีที่ดีใจของพวกปีศาจ ก็ได้แต่เพียงถอนหายใจว่าเอาเถอะ ดีใจกันก็ดีแล้ว

และก่อนหน้านี้ มีปีศาจบางคนในกลุ่ม คิดว่าบลัดอ่อนแอลงและขี้ขลาด (จากการที่อยู่กับมนุษย์) แต่เมื่อมาเห็นความแข็งแกร่งของบลัด ณ ตอนนี้ (และความเท่ห์) ก็หลงใหลโดยทันที (ด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม 5555) แม้ว่าจะถูกคนข้างๆ ประชดว่า ไม่ออกจากกลุ่มแล้วรึไง แต่ตอนนี้กำลังตกหลุมบลัดอยู่ เลยไม่ได้ยินใดๆ ทั้งสิ้นแล้ว

ท่ามกลางบรรยากาศรื่นเริง คีซ ก็หลบมุมอยู่กับไนท์ พูดคุยถึงพวกปิศาจที่เริงร่า ว่าคงลืมกันไปแล้ว ว่าการที่บลัดทำสำเร็จ เท่ากับพวกตนเองพ่ายแพ้ แต่ไนท์กลับบอกว่า ก็ช่วยไม่ได้ เพราะ ณ วินาที ที่บลัดดึงดาบออกมา ก็เป็นการประจักษ์แล้วว่าบลัดยังคงแข็งแกร่ง และพวกตนเองนั้นคงทำอะไรนอกจากนี้ไม่ได้อีกแล้ว (ประหนึ่งยอมแพ้ เรื่องจะพาบลัดกลับมา แต่ด้วยสีหน้าประหนึ่งว่า ความหลงใหลและพักดีที่ไนท์มีต่อบลัด ยังคงไม่คลายลง แต่ทำอะไรไม่ได้แล้ว)

เซลกี้ที่เห็นบรรดาปิศาจมีท่าทีเริงร่าดีใจกัน ก็ยังคงมีคำถาม (เยอะจริง พ่อคนนี้) ทำไมปีศาจจึงมีท่าทีที่เหมือนมนุษย์ ปิศาจคือสิ่งที่ดำมืด ที่มืดมิดที่สุด ไม่ใช่สิ่งที่พระเจ้าสร้าง แต่ทำไมตอนนี้ ปิศาจที่อยู่ต่อหน้าเซลกี้ จึงมีท่าทีดีใจ หัวเราะ และยิ้มแย้ม เหมือนกันมนุษย์

ในขณะที่เซลกี้เปรยออกมาคนเดียว ใกล้ๆ กันนั้น มีอิชูก้า และซาฮะ ได้ยินเข้า

ซาฮะที่ได้ยินนักบวชพูดถึงพวกตนเองเช่นนั้น แต่กลับไม่ได้ว่าอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่า ก็นักบวชนี่น่ะ ปกติมองพวกตนเป็นสิ่งของอยู่เลย ชิน เลยไม่ได้โมโหหรือกล่าวอะไรออกมา

แต่กลับเป็นอิชูก้าที่ท้วงเซลกี้ว่า พวกปิศาจไม่ใช่สิ่งของน่ะ ทุกคนมีชีวิต ร้องไห้ได้ หัวเราะเป็น บางครั้งก็ทำสิ่งที่ไม่ดี ก็เหมือนๆ มนุษย์เรานั่นล่ะ แล้วยังสอนเซลกี้ที่ปกติ เรียกแต่ "ปิศาจ" ๆ ว่า ทุกคนก็มีชื่อน่ะ ชื่อเป็นสิ่งที่ไว้ใช้เรียกกัน ดังนั้นเซลกี้ควรจะเรียกพวกเขาด้วยชื่อ

แล้วยังรีบแนะนำอีกว่า ตอนนี้ตัวเองรู้จักชื่ออยู่สามคน พร้อมทั้งชี้ให้ดู โดยคนแรกคือไนท์ คนที่อยู่กับไนท์คือคีซ และอีกคนคือซาฮะ (เจ้าตัวได้ยินบทสนทนาทั้งหมด) ซึ่งพอซาฮะได้ยินว่าอิชูก้ากำลังพูดถึงตัวเองก็สะดุ้ง แล้วอิชูก้าก็บอกเซลกี้ว่า ซาฮะ เวลายิ้มแล้วน่ารักมาก

ซาฮะ ที่ได้ยินอิชูก้าบอกว่าตัวเองน่ารัก ก็หันไปถามคีซที่อยู่ข้างๆ ว่าตัวเองน่ารักมั้ย (คีซสตั้นท์ไปกับคำถาม 5555) คีซก็อ้ำๆ อึ้งๆ แล้วตอบว่าอืม น่ารักมาก ซาฮะที่ได้คำตอบก็ยิ้มแป้นแล้น ดอกไม้บานทันที แต่แล้วก็รีบวิ่งไปหาไนท์ คีซก็น้ำตาตกไป ใช่ซิ ไนท์คือที่หนึ่งนี่ (55555)

เซลกี้ที่ตอนนี้เริ่มเหนื่อยกับคำถามของตัวเอง (ชั้นก็เหนื่อยย่ะ) ก็นั่งลงแล้วเล่าให้อิชูก้าฟังว่า ตนเองนั้น ตั้งแต่เด็กก็ถูกสอนมาว่า ปิศาจคือสีดำ วัดและนักบวชคือสีขาว ปิศาจทำร้ายและฆ่ามนุษย์ นักบวชต้องกำจัดปิศาจเพื่อช่วยมนุษย์ แต่ตอนนี้ปิศาจที่เจอ กลับไม่เหมือนกับที่คิด และที่ถูกสอนมา ตอนนี้เลยไม่เข้าใจว่าอย่างไหนคือถูกต้องกันแน่

อิชูก้าที่นั่งรับฟังอย่างโดยดี ก็มีคำถามว่า ทำไมไม่มองให้เป็นสีเทา มองเป็นสีขาวกับสีดำมากๆ เข้าจะตาลายเอาน่ะ มองให้เป็นสีเทาดีกว่ามั้ย (ประโยคนี้ เป็นข้อคิดที่ติดตัวมาตั้งแต่ได้อ่านครั้งแรก และไม่เคยลืม) 

เซลกี้ที่เครียดและจริงจังกับเรื่องนี้มาตั้งนาน แต่อิชูก้ากลับตอบให้เป็นเรื่องสีและตาลายด้วยความซื่อ เหมือนเป็นเรื่องง่าย แต่ก็ทำให้เซลกี้เลิกเครียดและหลุดหัวเราะออกมาได้ เหมือนกับเรื่องที่เครียดมาตั้งนาน จริงๆ มันก็ไม่ได้ยากอะไร แค่มองให้เป็นสีเทาก็หมดเรื่อง

และไม่เพียงแต่เซลกี้ที่ขำ พวกซาฮะ ที่ได้ยินก็หลุดขำ ออกมาในความซื่อและบื้อของอิชูก้าเหมือนกัน

(ซึ่งเหมือนพวกปิศาจ จะเริ่มชอบอิชูก้าขึ้นมาบ้างแล้ว)

เมื่อความวุ่นวายทั้งหมดจบลง บลัดและอิชูก้าก็กลับเข้ามาที่บ้านพัก แล้วบลัดก็ชวนอิชูก้าว่า พรุ่งนี้เรากลับ "บ้าน" กัน (ทุกๆ ที่ ที่อยู่ด้วยกัน เป็น "บ้าน" ได้หมด) แล้วอิชูก้าก็นึกขึ้นได้ว่าบลัดน่าจะหิว ก็ขอตัวออกไปหยิบลูกไม้ที่เก็บมา เพื่อมาให้บลัดกิน ระหว่างที่อิชูก้าออกไปเอาผลไม้ จู่ๆ บลัดก็รู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกาย เมื่ออิชูก้ากลับมา ก็พบว่าบลัดสลบล้มลงไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับบลัดกันแน่

แต่ท่ามกลางสติที่รางเลือนของบลัด และอิชูก้าที่ประคองบลัดอยู่ บลัดกลับรู้สึกว่าได้กลิ่นที่ช่างหอมหวานเหลือเกิน

เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของบลัดกันแน่

หรืออิชูก้าจะโดนบลัดกินซะแล้ว

to be continue.....

Ice Cold Demon's Tale (Part 9) by Sugiura Shiho

ความเดิมตอนที่แล้ว ไนท์ขอให้บลัดทำพันธะสัญญาเข้าไปจัดการกับพลังงานลึกลับที่คอยรบกวนพวกปิศาจในกลุ่ม โดยแลกกับการไม่เข้าใกล้อิชูก้า และระหว่างที่บลัดเข้าไปในป่าเพื่อทำภาระกิจดังกล่าว อิชูก้าที่อยู่กับเซลกี้ แอบได้ยินพวกซาฮะพูดคุยกันถึงตัวตนที่แท้จริงของพลังลึกลับที่ว่า ว่าเป็นสิ่งที่วัดสร้างขึ้นมา โดยมีผนึกอยู่หนาแน่น

บลัดที่เริ่มเข้าใกล้เป้าหมาย รู้สึกได้ถึงพลังงานที่คอยล่อลวงปิศาจให้เข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น ซึ่งบลัดตระหนักเป็นอย่างดีว่าเป็นสิ่งที่ไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน แล้วบลัดก็เดินเข้าไปใกล้มากยิ่งขึ้น จนได้พบกับใจกลางของพลังงานลึกลับ ซึ่งเป็นดาบที่ปักอยู่ และมีเวทย์ผนึกอยู่ล้อมรอบ ณ ตอนนี้บลัดรู้แล้วว่า ไนท์น่าจะหลอกในตนมาจัดการกับกับดักของวัด ซึ่งเป็นกับดับที่คอยล่อลวงปิศาจและดูดกินพลังงานจนตาย

ด้านซาฮะที่ยังคงไม่รู้ตัวว่าอิชูก้าแอบฟังอยู่ ยังคงพูดต่อไปว่าแท้จริงแล้ว สิ่งที่ไนท์ขอให้บลัดไปทำนั้น ไนท์ประเมินแล้วว่าบลัดไม่มีทางทำได้ หากเป็นดังนั้นแล้ว บลัดจะต้องกลับมาเพื่อขอแก้พันธะสัญญา ซึ่งเท่ากับเป็นการทำให้บลัดจะต้องกลับมาเป็นหัวหน้าให้กับกลุ่มอีกครั้ง (เพราะทำพันธะสัญญาในครั้งนี้ไม่ได้) แต่หากบลัดสามารถทำได้สำเร็จ ก็เป็นประโยชน์ต่อกลุ่มปิศาจอยู่ดี

เมื่ออิชูก้าฟังมาถึงตอนนี้ก็ทนไม่ไหว พูดโพร่งออกมาว่า พันธะสัญญาที่ว่านั้นจะต้องเป็นโมฆะ ไม่มีผล เพราะเท่ากับว่าไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาในสิ่งที่ไนท์ก็รู้ว่าบลัดไม่มีทางทำได้นี่นา แต่เมื่อซาฮะได้ยินอิชูก้าพูดว่าไนท์โกหกบลัด ทั้งๆ ที่ บลัดยอมทำพันธะสัญญาอย่างง่ายดาย เพราะว่าบลัดเชื่อใจไนท์ แต่ไนท์กลับเล่นตุกติก ถึงตอนนี้ซาฮะก็เกิดน้ำโห ไม่สนใจว่าตนเองนั้นถูกผูกพันธะไว้ว่าไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้ ยื่นมือเข้าไปประหนึ่งจะบีบคออิชูก้า (แขนของซาฮะได้รับผลของเวทย์ไปด้วย) พร้อมทั้งถามว่า อย่างอิชูก้าจะมาเข้าใจอะไรไนท์ (คนที่รอคอยให้บลัดกลับมาอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ 60 ปี ที่แล้ว) จะมาเข้าใจอะไรถึงความรู้สึกของพวกตนเอง

แต่ก่อนที่เรื่องราวจะเลยเถิด คีซ (โผล่มาหายทีแล้ว แต่เพิ่งมีบท ปกติจะอยู่กับซาฮะ ประหนึ่งเลี้ยงต้อยซาฮะ 55555 เราก็จิ้นไปนั่น) ก็เข้ามาคว้ามือของซาฮะออก พร้อมทั้งดุว่า ซาฮะตั้งใจจะทำอะไร อยากเสียแขนไปหรือไง พร้อมทั้งรีบลากซาฮะออกไป

อิชูก้าที่โดนสตั้นไปด้วยคำถามของซาฮะเมื่อกี้ พอเห็นทั้งหมดจะถอยกลับไป ก็รีบวิ่งตามมาแล้วคว้ามือซาฮะข้างที่มีแผลขึ้นมาแล้วก้มลงเลีย ซาฮะที่ตกใจและไม่เข้าใจการกระทำของอิชูก้า ก็รีบกระชากมือออก พร้อมถามว่าอิชูก้าตั้งจะใจทำอะไร 

แต่แทนที่จะตอบ อิชูก้า กลับบอกว่า ความรู้สึกของไนท์และความรู้สึกของพวกปิศาจนั้น ตนเองไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว ปิศาจทุกคนก็อึ้งบวกงง วิ่งมาบอกแบบนี้ จะมาหาเรื่องกันหรือไง แต่เปล่าเลย อิชูก้า นั้นซึนบริสุทธิ์ คือไม่เข้าใจจริงๆ ก็บอกว่าไม่เข้าใจ แล้วก็รู้ตัวว่าอาจจะผิดที่ไม่เข้าใจ แต่ว่าตนเองจะพยายามเก็บกลับไปคิดให้มากกว่านี้ ซาฮะที่อึ้งอยู่และไม่รู้จะว่าอย่างไร ได้แต่ตอบรับว่าอืม แล้วเซลกี้ที่วิ่งตามมา ก็มาตามอิชูก้าออกไป 

มาถึงตอนนี้ซาฮะเลิกโกรธแล้ว เพราะโกรธไม่ลง เข้าใจว่าอิชูก้าน่าจะโง่จริง (5555) และระหว่างที่กำลังโดนคีซบ่น ซาฮะก็สังเกตว่าแผลที่มือตนเองนั้นหายสนิทแล้ว (น้ำลายอิชูก้ารักษาแผลได้ แต่ยังไม่มีใครรู้นอกจากเจ้าตัวและบลัด)

ด้านบลัด ระหว่างที่กำลังพยายามหาวิธีจัดการกับกับดักของวัด ก็รู้สึกได้ว่ามีใครเข้ามาใกล้ ซึ่งก็เป็นอิชูก้ากับเซลกี้ที่ตามมาเพื่อจะมาบอกความจริงกับบลัด แต่ระหว่างที่เซลกี้เผลอคิดอะไรอยู่แป็บนึง อิชูก้าก็ร่วงหล่นลงไปในหลุมเล็กๆ แต่ก็ได้แผลใหญ่มาที่ขา แต่เจ้าตัวหาได้รู้สึกรู้สาอะไรไม่ มีแต่เซลกี้ที่วิ่งหน้าตื่นมาดูแผล บลัดที่ออกมาดู ก็หน้าตื่นที่อิชูก้าได้แผลใหญ่เช่นกัน

เมื่ออิชูก้าเห็นบลัด ก็จะรีบบอกทันทีว่าเป็นกับดักของวัด แต่บลัดหาได้สนใจไม่ ตอบกลับอย่างนิ่งๆ ว่ารู้อยู่แล้ว แล้วอุ้มอิชูก้าขึ้นมา (เซลกี้ได้แต่มองดู เพราะทำอะไรไม่ทันบลัดเล้ย) แล้วบลัดก็ฉีกแขนเสื้อออกมาส่งให้เซลกี้ช่วยห้ามเลือดให้อิชูก้า (ไม่ทำเองเพราะกลัวใช้แรงมากเกินไป) (พฤติกรรมในการดูแลอิชูก้าของบลัด ทำให้เซลกี้ค่อยๆ ศึกษาบลัดในอีกแง่ ที่นอกเหนือจากในสิ่งที่ตัวเองคิด)

เมื่อห้ามเลือดแล้วเรียบร้อย เจ้าตัวที่ไม่มีท่าทีว่าจะเจ็บหรือทุกข์ร้อนใดๆ เลย ก็มองแผลแล้วบอกออกมาว่าช่างเป็นแผลที่ตัดเรียบสวยดีจัง ได้ยินเจ้าตัวที่มีแผลพูดออกมาแบบนี้ ทั้งบลัดและเซลกี้ก็โวยวายถึงความไม่ทุกข์ร้อนของอิชูก้าออกมาด้วยท่าทีเหมือนกันเด๊ะ จนอิชูก้าคิดในใจว่าคู่นี้เขาเหมือนกันจัง

แล้วระหว่างที่เซลกี้กำลังมองหาว่าจะไปหาน้ำสะอาดมาเช็ดแผล พร้อมหาสมุนไพร ด้านบลัดกับอิชูก้าก็กำลังต่อรองกันอย่างดุเดือด ด้วยบทสนทนาที่เซลกี้ไม่รู้เรื่อง

อิชูก้า : คุณเซลกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยน่ะ

บลัด : แล้วไง

แล้วทั้งคู่ก็จูบกันต่อหน้าต่อตาเซลกี้ แล้วเซลกี้ก็สตั้น ช๊อคไปหลายวิ (5555)

เท่านั้นยังไม่พอ บลัดที่ผละปากออกมาแล้ว ค่อยๆ ก้มลงเลียแผลให้กับอิชูก้าอีก ตอนนี้เซลกี้ละลายไปกันเลยทีเดียว

ทั้งหมดนี้ เป็นการรักษาแผล โดยบลัดจูบอิชูก้า เพื่อเอาน้ำลายอิชูก้า แล้วมาเลียให้ที่แผลต่อ (แต่เซลกี้ละลายไปแล้ว 5555) แม้แรกๆ อิชูก้าจะเขินๆ นอยด์ๆ ที่เกิดเหตุการณ์ต่อหน้าเซลกี้ แต่พอเห็นบลัดเลียแผลตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย ก็กลับรู้สึกดียิ้มแย้มดีใจที่บลัดชอบ มาถึงตอนนี้ เซลกี้น้ำตาไหลพรากกันแล้ว 

แต่แล้วบลัดก็สังเกตเห็นว่าบริเวณผนึกอาคมที่ถูกเลือดของอิชูก้าเข้า ค่อยๆ จางหายไป

กลับมาทางด้านของกลุ่มปิศาจ ซาฮะเมื่อกลับมาถึงกลุ่ม ก็มาสารภาพผิดกับไนท์ว่าตอนนี้อิชูก้ารู้เรื่องแล้ว เพราะตนเอง แต่ไนท์ไม่ถือโกรธ เพราะถึงอย่างไรอิชูก้าก็คงไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี แต่ซาฮะกลับเก็บเอาคำพูดของอิชูก้าที่ว่าบลัดยอมทำพันธะสัญญาด้วยเพราะเชื่อใจมาคิดมาก แล้วถามไนท์ออกมา แต่กลับมาปิศาจตนหนึ่งพูดออกมาว่าหาใช่เพราะเชื่อใจหรอก แต่คงเป็นเพราะหัวหน้า (บลัด) อ่อนแอแล้วขี้ขลาดลงต่างหาก พร้อมแสดงออกถึงความไม่เชื่อมั่นในตัวบลัด และไม่ต้องการบลัดกลับมาเป็นหัวหน้าอีกแล้ว ถึงขนาดที่พูดว่าหากหัวหน้ากลับมา ตัวเองก็อาจจะออกจากกลุ่ม ซึ่งก็มีปิศาจบางตนมีคล้อยตามแนวความคิดนี้เช่นกัน

ซาฮะที่ตั้งท่าจะโวยวายกลับ แต่ถูกไนท์ห้ามไว้ซะก่อน (ไนท์จัดการเอง) แล้วไนท์ก็พูดโต้ตอบว่า หากใครอยากจะออกจากกลุ่ม ตนเองก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่นั่นก็เท่ากับว่า ปิศาจที่ออกจากกลุ่มไปแล้ว จะต้องกล้าพอที่จะเรียกชื่อดั้งเดิมของบลัดด้วย หรือไม่ใช่ (เพราะไม่ได้ถือบลัดเป็นหัวหน้าแล้ว) (ที่ผ่านมาปิศาจในกลุ่มทุกตนจะเรียกบลัดว่าหัวหน้า ไม่มีใครเรียกชื่อเลย) แล้วพูดย้อนไปอีกว่า ขนาดที่บอกว่าหัวหน้าอ่อนแอและขี้ขลาด แต่ตอนที่ถูกหัวหน้าตะโกนใส่ครั้งนั้น ก็เห็นกระโดดหลบกันทุกคน แล้วไนท์ก็พูดส่งท้ายว่า ใครอยากจะออกจากกลุ่มให้รีบออกไปซะ ก่อนที่จะโดนฆ่า

ก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปมากกว่านี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังจากในป่า (ที่ที่บลัดเข้าไป) ทำให้ทุกคนรีบตามเข้าไปดูทันที ด้วยไม่เข้าใจว่าบลัดทำอะไรไปกันแน่

to be continue.....

Ice Cold Demon's Tale (Part 8) by Sugiura Shiho

เช้าวันรุ่งขึ้น ได้เวลาที่บลัดจะไปจัดการกับพลังลึกลับที่ทำให้กลุ่มปิศาจทิศเหนือไม่สามารถเข้าใกล้ได้ โดยแลกกับการที่่พวกปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้

ทุกอย่างเป็นไปตามพันธะสัญญา ซึ่งซาฮะก็ลองทดสอบแล้วว่าไม่สามารถเข้าไปใกล้อิชูก้าได้ภายในรัศมีหนึ่ง แล้วพวกปิศาจก็พูดถึงเงื่อนไขของพันธะสัญญาว่า พวกปิศาจไม่สามารถเข้าใกล้อิชูก้าได้ก็จริง แต่ในทางกลับกัน ถ้าอิชูก้าเป็นฝ่ายเข้ามาหาเองก็สามารถทำได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะมนุษย์ไม่มีทางอยากเข้าใกล้ปีศาจอยู่แล้ว

แต่ทันใดนั้น อิชูก้าและบลัดที่เพิ่งออกมาจากบ้านพัก อิชูก้าสังเกตเห็นกลุ่มพวกปีศาจ ก็สะกิดบลัด แล้วก็วิ่งเข้ากลุ่มปิศาจเพื่อมาทักทายทันที เพราะเคยเจอและเคยสังสรรค์กันมาแล้ว

ความหาเรื่องใส่ตัวของอิชูก้า ถึงกับทำให้บลัดปวดกระเพาะ และบรรดาปิศาจพูดไม่ออก แต่อิชูก้าไม่รู้ตัว ก็คิดไปว่าที่เขาไม่พูดด้วย เพราะว่าเขาจำไม่ได้รึเปล่า เลยเริ่มแนะนำตัวใหม่ พร้อมถามไถ่ว่ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ซาฮะที่อึ้งๆ แต่ก็ตอบไปว่าตามบลัดมา อิชูก้าก็ยังซื่อต่อไป เข้าใจว่าจะไปที่เดียวกัน ก็เลยชวนให้ไปด้วยกันซะเลย 

แล้วไนท์ (ที่ทนหมั่นไส้ไม่ไหว 555) ก็เดินออกมาปัดมืออิชูก้าทิ้ง พร้อมบอกว่าอย่ามาสัมผัสกัน ตอนนี้เองที่อิชูก้าเพิ่งรู้ตัว ว่าหรือเขาไม่ชอบเรา (5555) บลัดที่เห็นท่าไม่ดี ก็รีบมาปกป้องอิชูก้าไว้ สร้างความเจ็บปวดให้ไนท์เพิ่มขึ้นอีก

บลัดที่รีบพาอิชูก้าออกมาแล้ว แต่ท่าทีของอิชูก้ายังดูอึ้งๆ อยู่ กับท่าทางของไนท์ บลัดก็ได้แต่ปลอบใจว่าอย่าคิดมาก

แล้วบลัดกับอิชูก้าก็พูดคุยกันเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของพวกปิศาจ ซึ่งดำรงชีวิตโดยการกินมนุษย์หรือบางทีก็กินปิศาจด้วยกันเอง แต่ในบางสถานการณ์ที่หากปิศาจไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ก็จะใช้วิธีหลอกล่อมนุษย์เข้ามาภายในอาณาเขตแล้วจึงจับกิน

เมื่อพูดคุยกันมาถึงตอนนี้ อิชูก้า ก็นึกขึ้นได้ แล้วพูดออกมาโดยไม่คิดอะไรว่า เหมือนกับบลัดตอนที่อยู่ในน้ำแข็งใช่ม้า ซึ่งบลัดก็ช๊อคไม่ และอิชูก้าเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา บรรยากาศจึงอึมครึม 

แล้วกลายเป็นว่าอิชูก้า ต้องเป็นฝ่ายพูดปลอดบลัดว่า ไม่เป็นไร ตอนนี้บลัดไม่ได้ทำอย่างนั้นแล้ว ไม่เป็นไรหรอก บลัดจึงได้คลายสีหน้าลงมาบ้าง

แล้วอิชูก้าก็รีบเปลี่ยนเรื่อง เพื่อไม่ให้บลัดรู้สึกไม่ดี แล้วก็นึกถึงตอนที่เจอกับบลัดที่ยังติดอยู่ในน้ำแข็ง แล้วจึงเพิ่งสงสัยว่า แล้วตอนนั้นบลัดออกมาได้ยังไง (ทุกคนยังจำได้มั้ย ว่าบลัดออกมาได้ยังไง) อิชูก้าถามมาได้แค่นี้ บลัดก็เริ่มซีดแล้ว เพราะไม่อยากให้ใคร (โดยเฉพาะอิชูก้า) รู้ ว่าตัวเองร้องไห้ แล้วน้ำตาที่ออกมายังเป็นอัญมณีแห่งหยาดน้ำตา ซ้ำยังเอาไปช่วยอิชูก้าอีกต่างหาก

แล้วอิชูก้าก็นึกถึงว่า หรือว่าบลัดเจออัญมณีแห่งหยาดน้ำตาแล้ว แล้วจึงออกมาได้ แล้วตอนนี้อัญมณีนั่นอยู่ไหนล่ะ ยิ่งอิชูก้าถาม บลัดยิ่งซีด (5555) ตอนนี้เองที่บลัดปฏิญาณกับตัวเองว่า เป็นตายร้ายดีอย่างไร ก็ให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้ แล้วบลัดก็รีบพูดตัดบท ประหนึ่งรำคาญที่อิชูก้าถามมาก

อิชูก้าที่ถูกบลัดตัดบทด้วยท่าทีเหมือนโมโห กลับยิ้มแย้มรู้สึกดี เพราะรู้สึกว่าการที่บลัดมีท่าทีโมโห ก็ยิ่งเหมือนมนุษย์เข้าไปใหญ่ ซ้ำช่วงนี้บลัดยังยิ้มมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน เหมือนมนุษย์ไม่มีผิด

แต่แล้วอิชูก้าก็สังเกตเห็นว่าภายในกลุ่มปิศาจที่ตามมา เหมือนจะมีอะไรผิดปกติ แล้วก็สะกิดบลัดอีกครั้ง บลัดที่ตอนแรกว่าจะไม่สนใจ แต่ทนแรงรบเร้าจากอิชูก้าไม่ไหว จึงตัดสินใจเข้าไปดู (คนเดียว ให้อิชูก้ารอ) 

บลัดมาพบว่า พวกปิศาจนั้นกำลังรุมล้อมเซลกี้อยู่ (จำกันได้มั้ยเอ่ย) พวกปิศาจที่เห็นบลัดเข้ามา ก็รีบฟ้องทันทีว่าพวกตนพบว่านักบวชคนนี้แอบตามบลัดมา แล้วขออนุญาตฆ่านักบวชคนนี้

บลัดรีบสั่งว่าห้ามฆ่า ซึ่งสร้างความแปลกใจทั้งกับปิศาจที่เป็นลูกน้อง และตัวเซลกี้เองยิ่งนัก แต่บลัดก็ยังย้ำคำสั่งเดิมอย่างหนักแน่นว่าห้ามฆ่า

แล้วบลัดก็เข้าไปคุยกับเซลกี้ว่าลูกประคำที่นำมาด้วยนั้นให้ทิ้งไปซะ แล้วอธิบายเพิ่มว่า เพราะพวกนักบวชชอบพกของที่มีเวทย์ที่ปิศาจไม่ชอบนั่นแหละ และหากทิ้งไปแล้ว ก็จะไม่มีปิศาจมาทำอะไรหรอก

แต่เซลกี้ที่เป็นนักบวชที่ระแวงปิศาจ จะยอมทิ้งเครื่องป้องกันง่ายๆ หรือ เซลกี้จ้องมองบลัดอย่างช่างใจ แต่เมื่อบลัดย้ำอีกครั้งว่า หรือว่าคิดว่าตัวคนเดียวจะสามารถเอาชนะปิศาจทั้งหมดนี้ได้ เซลกี้จึงตัดสินใจทำตามที่บลัดว่า

เมื่อเซลกี้ยอมทิ้งสร้อยประคำแล้ว บลัดก็ทำท่าจะรีบพาเซลกี้ออกไปทันที แต่กลุ่มปิศาจทักท้วงไว้ ว่าไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ฆ่าเสีย ซึ่งบลัดก็หันกลับไปบอกว่า เขาเป็นแขกของฉัน ห้ามแตะต้อง แล้วรีบลากเซลกี้ออกมาทันที

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของไนท์ด้วย ซึ่งพฤติกรรมของบลัดนี้ สร้างความไม่พอใจให้กับบรรดาปิศาจ และเป็นการตอกย้ำความเจ็บปวกให้กับไนท์ และย้ำถึงเรื่องที่บลัดสัญญากับอิชูก้าว่าจะไม่ฆ่ามนุษย์อีก แล้วไนท์ก็หยุดอารมณ์โกรธของปิศาจที่มาฟ้องด้วยการบอกว่า หากอยากให้หัวหน้าโกรธ ก็ลองดูสิ ซึ่งทุกคนหยุดโดยทันที เพราะไม่มีใครอยากให้บลัดโกรธ (เพราะน่ากลัวมาก)

เซลกี้ที่จู่ๆ ก็โดนบลัดลากออกมา (แม้จะได้เข้าช่วยไว้ก็เถอะ) ก็โวยวายไปตลอดทาง จนบลัดทนรำคาญไม่ไหว จึงหันมาพูดคุยตอบคำถามด้วย ว่าที่พาออกมา เพราะอยากให้เซลกี้อยู่เป็นเพื่อนอิชูก้า เพราะบลัดจะเดินทางไปคนเดียว และไม่ไว้ใจที่จะให้อิชูก้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเซลกี้มาจังหวะนี้ เหมาะพอดี

เมื่อเซลกี้ได้ยินดังนั้นก็สงบลง เพราะให้อยู่เป็นเพื่อนกับอิชูก้าก็สมเหตุสมผลดี จึงตามบลัดไปหาอิชูก้าโดยดี บลัดที่วางใจแล้วก็บอกอิชูก้าว่าจะไปคนเดียว แล้วจากไปพร้อมรอยยิ้มแล้วว่าจะรีบกลับมา

พฤติกรรมทั้งหมดของบลัด ทำเอาเซลกี้อึ้ง ไหนจะไม่ฆ่าตนเอง (ทำใจไว้แล้วว่าถูกฆ่าแน่) แล้วยังเป็นห่วงมนุษย์ ซ้ำยังยิ้มได้แบบนี้อีก ไม่เห็นจะเหมือนปิศาจเลย ทั้งหมดนี้ สร้างความกังขาให้ยิ่งนัก

เมื่อเหลืออิชูก้าและเซลกี้กันตามลำพัง อิชูก้าก็ถามว่าเซลกี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เซลกี้ก็เล่าว่าเพราะว่าไม่สามารถสลัดเรื่องของปิศาจตนนี้ออกจากหัวได้ เลยตามมา อิชูก้าที่ได้ยินก็ถามต่ออย่างไร้เดียงสาว่า รักหรอ (555) เซลกี้ก็อึ้งไป แล้วอธิบายว่า เพราะว่าปีศาจตนนี้ไม่เห็นเหมือนกับปิศาจเลย และก่อนที่อิชูก้าจะตอบอะไร อิชูก้าก็ย้ำกับเซลกี้ว่า บลัด ชื่อ "บลัด" ขอให้เซลกี้เรียกเป็นชื่อสิ (ที่ผ่านมาเซลกี้เรียกแค่ปิศาจๆ ไม่เคยเรียกชื่อ) ทำให้เซลกี้มีคำถามในใจต่อว่า ปิศาจจำเป็นจะต้องมีชื่อด้วยหรือ

แล้วทั้งคู่ก็ยังคงพูดถึงเรื่องบลัด อิชูก้าพูดถึงบลัดด้วยท่าทียิ้มแย้มว่าเหมือนมนุษย์ แล้วก็เริ่มนึกถึงว่ากว่าบลัดจะกลับมาน่าจะหิว น่าจะไปหาลูกไม้มารอบลัดกลับมา ทำเอาเซลกี้งงอีก เพราะปกติแล้วปิศาจไม่กินอาหารธรรมดาเหมือนมนุษย์ แต่อิชูก้าก็ยังย้ำอีกว่าบลัดกินอาหารธรรมดาเหมือนๆ ที่มนุษย์กินเหมือนกัน (เพราะนายนั่นแหละ สอนเขากิน) 

ว่าแล้วอิชูก้าก็จะไปเก็บลูกไม้ทันที ทำเอาเซลกี้รีบวิ่งตามแทบไม่ทัน (เพราะไม่ควรปล่อยให้อยู่ตามลำพัง ในบริเวณที่มีปิศาจพลุกพล่าน) ในขณะที่ทั้งคู่ออกมาเก็บลูกไม้ ก็บังเอิญแอบเห็นและแอบได้ยินกลุ่มปิศาจพูดคุยกัน ใจความพูดถึงบลัดที่เดินทางไปทำภาระกิจตามพันธะสัญญา โดยถามไถ่กันว่า คิดว่าบลัดจะจัดการกับพลังลึกลับโดยสำเร็จแล้วกลับมาหรือเปล่า และพูดถึงพันธะสัญญาที่ว่าพวกตนนั้นจะไม่สามารถเข้าใกล้มนุษย์ (อิชูก้า) นั้นได้ จนกว่าจะเสร็จสิ้นพันธะสัญญา (อิชูก้าเพิ่งรู้เรื่อง) แต่แล้วก็มีพูดต่อว่า โอกาสที่บลัดจะทำสำเร็จนั้นไม่มีแต่แรกแล้ว เพราะว่าพลังลึกลับที่บลัดไปจัดการนั้น มันเป็นผนึกของวัดที่ปิศาจไม่สามารถทำลายได้ และผนึกนั้นเป็นผนึกที่คอยล่อให้ปิศาจเข้าไปหา

แปลว่าไนท์หลอกให้บลัดทำพันธะสัญญาในสิ่งที่ไม่สามารถทำได้นั่นเอง อิชูก้าที่ได้ยินเรื่องแล้วจะทำอย่างไรดี เมื่อมารู้เรื่องตอนที่บลัดเดินทางไปจัดการแล้ว โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะต้องเจอกับอะไร

บลัดจะเจอกับอะไรกันแน่ แล้วอิชูก้าที่แอบได้ยินเรื่อง จะทำอย่างไรต่อไป

to be continue

Ice Cold Demon's Tale (Part 7) by Sugiura Shiho

การเดินทางของบลัดและอิชูก้ายังคงดำเนินต่อไป

และในวันนี้บลัดก็ได้บอกเรื่องราวการดำเนินชีวิตของปีศาจให้อิชูก้ารู้เพิ่มขึ้น เกี่ยวกับการทำพันธะสัญญาของปิศาจ จะไม่เหมือนกับสัญญาของมนุษย์ แต่ปิศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อถือกันไม่ได้ ดังนั้น หากจะมีการทำสัญญาใดๆ จะต้องทำพันธะสัญญาด้วยเวทย์ที่ผูกมัดทั้งคู่ไว้ ซึ่งพลังของเวทย์จะกลายเป็นอักขระอยู่ตามตัวของผู้ทำพันธะ และหากมีผู้ใดผิดพันธะสัญญา จะถูกเวทย์ที่ผูกมัดทะลุทะลวงเข้าสู่ร่างกายจนกระทั่งทิ่มแทงหัวใจ

แล้วทั้งคู่ก็เดินทางมาพบกับบ้านร้างหลังหนึ่ง ซึ่งสามารถเข้าพักแรมได้ แต่ก่อนเข้าพัก บลัดได้ร่ายเวทย์เพื่อสร้างผนึกห้ามผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้า ทำให้ปิศาจ (หรือสิ่งชั่วร้าย) ที่แฝงอยู่ในบ้านถูกไล่ออกไป

แต่หากสงบสุขเกินไป เราคงไม่มีเรื่องมาเล่า

การเดินทางของบลัดและอิชูก้า อยู่ในสายตาของไนท์และปิศาจทิศเหนือตลอดเวลา และคราวนี้เราจะได้รู้จักปิศาจตนอื่นนอกจากไนท์กันล่ะ เริ่มที่คนแรก ซาฮะ ปีศาจน้อยน่ารัก (มีเขาน้อยๆ บนหัวอยู่ 1 เขา) ผู้ที่เฝ้ามองบลัดและอิชูก้า แล้วชวนให้ไนท์กินอิชูก้าด้วยกัน แต่ไนท์กลับตอบด้วยท่าทีเฉยชาว่าไม่แม้แต่จะอยากสัมผัสอิชูก้า (รังเกียจอิชูก้า เพราะแย่งความรักของบลัดไป ฮิ้ววว)

เมื่อบลัดจัดการให้อิชูก้าอยู่ภายในบ้านพักที่ลงผนึกไว้เรียบร้อยแล้ว ก็ทำทีเป็นบอกว่าจะออกมาหาอัญมณีอีก แต่ความจริงแล้วตั้งใจจะปลีกตัวออกมา เพื่อที่จะมาคุยกับไนท์ (ซึ่งบลัดรู้ตัวตลอดเวลา ว่าพวกไนท์แอบตามมา) ให้รู้เรื่อง

ซึ่งก็เป็นจริงดังความตั้งใจของบลัด เมื่อบลัดอยู่คนเดียว ไนท์ก็ปรากฏตัวออกมาทันที ซึ่งใจความหลักในวัตถุประสงค์ของไนท์ คือ มาขอให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าอีกครั้ง แต่ในเมื่อบลัดปฏิเสธ จึงทำการขอร้องเพิ่มอีกอย่าง ว่าขอให้บลัดช่วยไปจัดการกับพลังอำนาจบางอย่างที่รบกวนพวกปิศาจทิศเหนืออยู่ ทำให้ปิศาจทิศเหนือไม่สามารถอาศัยอยู่ในที่แห่งนั้นได้

แต่การขอร้องของไนท์มาพร้อมกับการข่มขู่ เมื่อบลัดถามว่า ทำไมบลัดจะต้องทำให้ด้วย ไนท์ก็ชี้ให้หันกลับไปดูบ้านพักที่อิชูก้าอยู่คนเดียว ซึ่งตอนนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยปิศาจทิศเหนือ ที่พร้อมจะบุกเข้าไป

บลัดที่ไร้ทางเลือก รับปากไนท์ทันที สร้างความขมขื่นให้ไนท์มากยิ่งขึ้นที่เห็นบลัดให้ความสำคัญกับอิชูก้า (ทั้งๆ ที่บังคับเขาเอง แบบรู้ทั้งรู้อยู่แล้ว แล้วก็เจ็บเอง) แต่การรับปากกันระหว่างปิศาจ จะต้องทำพันธะสัญญา โดยบลัดเพิ่มข้อเสนอเข้าไปว่า จนกว่าภาระกิจจะเสร็จสิ้น ห้ามเข้าใกล้อิชูก้ากันโดยเด็ดขาด และแม้บลัดจะทำพันธะสัญญากับไนท์เพียงคนเดียว แต่อำนาจของเวทย์มีผลถึงปิศาจทิศเหนือทุกตนที่ล้อมรอบบ้านพักอยู่ด้วย ดังนั้นเมื่อเสร็จสิ้นพิธี บลัดจึงรีบตะโกนไล่ปิศาจที่ล้อมรอบบ้านออกไปให้หมด

เมื่อบลัดไปแล้ว ซาฮะที่แอบฟังไนท์กับบลัดคุยกัน ก็โผล่ขึ้นมาคุยกับไนท์ด้วยอาการหูอื้อเพราะเสียงของบลัด แล้วถามไนท์อย่างไม่เข้าใจเกี่ยวกับบลัดและอิชูก้า แต่ไนท์รีบปฏิเสธทันที เพราะการคุยเรื่องอิชูก้าทำให้อารมณ์เสีย ได้ยินดังนั้น ซาฮะก็แซวต่อว่าไนท์เนี่ย ชอบหัวหน้ามากจริงๆ แล้วเมื่อซาฮะเห็นว่าไนท์อารมณ์บูดมากจริงๆ ก็พูดให้กำลังใจว่า ไม่เป็นไรหรอก สุดท้ายแล้วหัวหน้าจะต้องกลับมาหาพวกเราเร็วๆ นี้แน่นอน ประหนึ่งว่าพันธะสัญญาที่ให้บลัดช่วยจัดการกับพลังงานประหลาดนั้น เป็นแผนการณ์เพื่อจะทำให้บลัดกลับมาเป็นหัวหน้าให้อีกครั้ง

ในขณะที่อิชูก้าอยู่ตามลำพัง ก็ได้แต่คิดมากเรื่องที่ตัวเองไร้ประโยชน์ต่อบลัด (อีกแล้ว) เมื่อบลัดกลับเข้ามา อิชูก้าก็แปลกใจว่ากลับมาเร็วกว่าปกติ บลัดจึงบอกว่ายังไม่ได้อัญมณีกลับมาด้วย แล้วเดี๋ยวจะออกไปเอากันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้

แล้วบลัดและอิชูก้าก็ได้พูดคุยกันเรื่องอัญมณี จนอิชูก้ารู้มูลค่าของอัญมณี ก็ตกใจมาก (เพราะมีราคามาก) จึงสงสัยและถามบลัดว่า เมื่อเราได้อัญมณีที่มีราคามาขนาดนี้แล้ว แล้วทำไมจะต้องออกไปหาอีก บลัดจึงบอกด้วยรอยยิ้มว่า ไว้สำหรับเป็นค่าใช้จ่ายของ 2 คน เพราะบลัดจะดูแลอิชูก้าเอง (เลี้ยงดูกันล่ะค่า) อิชูก้าก็หน้าแดงปราบปลื้มกันไป

แล้วค่ำคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่บลัดกลายเป็นเครื่องทำความอุ่นให้กับอิชูก้าไป

โดยด้านนอกมีไนท์เฝ้ารอรุ่งอรุณ

to be continue....

ปล. ขออภัยที่ผิดนัดจ้า มีปัญหาเรื่องสุขภาพค่ะ

Ice Cold Demon's Tale (Part 6) by Sugiura Shiho

การเดินทางของบลัดและอิชูก้ายังคงดำเนินต่อไป (แบบว่าไร้จุดหมาย แต่รู้ว่าต้องไปด้วยกัน) ซึ่งคราวนี้ ทั้งคู่เดินทางอยู่กลางป่า จนมาถึงลุ่มน้ำหนึ่ง

บลัดและอิชูก้าได้พักผ่อนกันที่หนองน้ำ แล้วทั้งคู่ก็ได้เจอกับปิศาจที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำนี้ แรกเริ่มปิศาจก็ถามชื่อเลย อิชูก้าที่ไม่คิดอะไร (เลย) กำลังจะบอกชื่อออกไป แต่บลัดได้ห้ามไว้ และจู่ๆ ก็มีนักบวชหนุ่มรูปหนึ่ง โจมตีปิศาจหนองน้ำ จนล่าถอยไป นักบวชหนุ่มนั้นที่ต่อมาแนะนำตัวว่าชื่อเซลกี้ ก็เตือนอิชูก้าว่าห้ามบอกชื่อให้แก่ปิศาจรู้ เพราะหากปิศาจรู้ชื่อจริงแล้ว จะทำให้ปิศาจสามารถใช้เวทย์สะกดมนุษย์และทำอันตรายได้

อิชูก้าที่ใสซื่อ ก็ถามต่อว่า ถ้าบอกชื่อไม่ได้ แล้วจะแนะนำตัวกันยังไง ซึ่งทั้งบลัดและเซลกี้ (ปิศาจและนักบวช) ก็พูดออกมาตรงกันว่า แน่นอนอยู่แล้วว่าห้ามแนะนำตัวกัน

และเซลกี้ยังพูดต่ออีกว่าปิศาจนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวร้าย ไม่จำเป็นต้องมีชื่อหรอก ซึ่งเมื่อบลัดได้ยินก็แอบไม่ถูกใจเล็กๆ แล้วคืนนี้เซลกี้ก็ได้พักแรกพร้อมๆ กับบลัดและอิชูก้า (เซลกี้ไม่ได้มีท่าทีอะไรกับบลัด จึงคาดว่าเซลกี้ไม่น่าจะรู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ)

บลัดเองแม้จะไม่ถูกโรคกับกลิ่นอายของนักบวช แต่ก็ยอมทนอยู่ และการพักแรมในค่ำคืนกลางป่าเขา ซึ่งอากาศเย็น ก็ทำให้อิชูก้านอนด้วยท่าทีที่หนาวนัก บลัดที่เห็นดังนั้นจึงใช้ตัวเองเป็นเครื่องทำความอุ่นให้กับอิชูก้า (แค่ให้อิชูก้านอนซุก)

ในความฝัน อิชูก้า ได้ฝันถึงปิศาจในหนองน้ำ ที่ร่ำเรียกหาใครบางคน ด้วยความรู้สึกที่อาวรณ์ว่าอยากพบเด็กสาวคนหนึ่งยิ่งนัก

เมื่อตื่นขึ้น อิชูก้า ได้เล่าความฝันให้บลัดฟัง พร้อมทั้งตั้งใจว่าจะต้องกลับไปหาปีศาจหนองน้ำอีกครั้งให้ได้ เพราะอยากจะช่วยตามหาเด็กสาว และแม้บลัดจะทำท่าจะเตือน แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว อิชูก้าวิ่งออกไปแล้ว

บลัดที่กลัดกลุ้มกับความใสซื่อของอิชูก้ายิ่งนัก ขนาดเซลกี้เพิ่งจะเตือนไปเมื่อวาน อิชูก้ายังไม่ระวังตัว แต่ในตอนที่บลัดกำลังจะตามอิชูก้าไป บลัดกลับถูกเซลกี้เข้าล๊อคจากข้างหลัง

เซลกี้นั้นรู้ตั้งแต่ทีแรกว่าบลัดเป็นปิศาจ แต่ที่ผ่านมา เข้าใจว่าบลัดหลอกอิชูก้ามา และไม่อยากจะทำอะไรกระโตกกระตาก จึงรอจังหวะให้บลัดอยู่คนเดียว เพื่อจะจัดการ

อิชูก้าที่วิ่งไปที่หนองน้ำอีกครั้ง ไปถึงก็เรียกหาปีศาจหนองน้ำ จนปีศาจออกมา แล้วอิชูก้าก็ say hello อย่างยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมทั้งพูดคุยและถามไถ่ถึงเรื่องในความฝัน

จากที่ปิศาจหนองน้ำได้เจอและพูดคุยกับอิชูก้าอีกครั้ง ปิศาจได้บอกว่าอิชูก้าช่างเหมือนกันเด็กสาวคนนั้นเหลือเกิน ซึ่งยิ่งทำให้ปิศาจนึกถึงเด็กสาวคนดังกล่าว ซึ่งปิศาจคิดว่า เป็นเด็กสาวช่างโกหก ประหนึ่งโกรธและแค้นเคือง (แล้วอิชูก้าจะรอดมั้ยเนี่ย)

ในอดีต มีเด็กสาวคนหนึ่ง มาที่หนองน้ำนี้ ยืนอยู่ในจุดเดียวกับที่อิชูก้ายืนอยู่ ณ ตอนนี้ ซึ่งปิศาจได้ถามชื่อเด็กสาว เพื่อจะใช้เวทย์กับเด็กสาว แต่เด็กสาวกลับมิได้มีท่าทีหวาดกลัวใดๆ แล้วตอบออกมาทั้งน้ำตาว่าตนเองไม่มีชื่อหรอก เพราะเป็นเพียงเด็กกำพร้า ไม่มีใครใส่ใจจะเรียกชื่อมานานแล้ว จนตัวเองลืมชื่อตัวเองไปแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็โวยวายพร่ำบ่นออกมา จนปิศาจหนองน้ำตกใจ

ปิศาจที่ได้ฟังและเห็นเด็กสาวร้องไห้ และรับรู้ถึงความเจ็บปวดถึงการถูกลืมตัวตน และความเจ็บปวดที่ไม่มีแม้กระทั่งชื่อ ทำให้ปิศาจตัดสินใจปลอด พร้อมทั้งชอบชื่อตนเอง (เลคเซล ไวส์เอล) แล้วบอกว่า เด็กสาวใช่ชื่อของตนเองก็ได้ ซึ่งเมื่อเด็กสาวได้ยิน ก็ยินดีและขอบคุณ แต่ถ้าเด็กสาวใช้ชื่อนี้แล้วปีศาจจะใช้ชื่ออะไร ปิศาจจึงอธิบายว่า ไม่เป็นไร เพราะไม่มีใครเรียกชื่อปิศาจหรอก เด็กสาวที่ได้ยินก็ให้สัญญาว่าตนเองจะเป็นคนเรียกชื่อนี้เอง เวลาแนะนำตัวจะเรียกชื่อนี้ ซึ่งก็จะได้เท่ากับเรียกชื่อปิศาจด้วย

ด้านบลัด อิชูก้ากำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน บลัดยังโดนเซลกี้รั้งไว้อยู่ เซลกี้เริ่มโดยจากเข้าชาร์ทจากด้านหลัง แล้วถามถึงวัตถุประสงค์ของบลัดที่พาอิชูก้ามาด้วย ซึ่งคำพูดของเซลกี้ชัดเจนว่าไม่เชื่อหรอกว่ามนุษย์กับปิศาจจะรักกันได้ บลัดที่ได้ยินก็โมโห หักคทาของเซลกี้ที่ล๊อคคออยู่ออกอย่างง่ายดาย เซลกี้ที่เริ่มเห็นพลังบลัดแล้ว แต่ยังมีสติอยู่ ใช้วิธีร่ายเวทย์ผนึกเพื่อกักขังบลัดไว้ก่อน แล้วตั้งใจว่าจะไปช่วยอิชูก้าก่อน

แต่ม่านผนึกของเซลกี้ หาคนามือบลัดไม่ เซลกี้ที่เห็นบลัดจัดการกับผนึกได้อย่างง่ายดาย ตระหนักแล้วถึงพลังที่แท้จริงของบลัด แล้วคิดว่าตายแล้วแน่ๆ ต้องถูกบลัดลงดาบแน่ พร้อมทั้งหลับตาปี๋

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซลกี้ที่ลืมตาขึ้นมา ก็อ้าว บลัดวิ่งไปหาอิชูก้าล่ะ หาได้สนใจจะจัดการกับตัวเองไม่

เซลกี้ที่งงจัด แต่ก็วิ่งตามบลัดมา แล้วก็ถามแบบงงว่า ทำไมบลัดไม่ฆ่า บลัดก็เหวี่ยงใส่ว่าไม่ได้สนใจ ตอนนี้สนใจแค่จะไปช่วยอิชูก้า แล้วนักบวชหนุ่มเซลกี้ก็ตระหนักว่าบลัดไม่เหมือนกับปิศาจที่ตัวเองเคยรู้จักมาก่อนเลย (ปิศาจสำหรับเซลกี้ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เข่นฆ่ามนุษย์เพียงเท่านั้น)

ด้านอิชูก้า ปิศาจหนองน้ำได้เล่าเรื่องเด็กสาวของอิชูก้าฟัง แต่เรื่องราวกลับตบท้ายด้วยที่ว่าแม้เด็กสาวจะสัญญาว่าจะใช้ชื่อนี้ แต่สุดท้ายแล้วก็ผิดสัญญา เพราะคงจะไม่ยอมใช้ชื่อของปิศาจหรอก แต่อิชูก้ากลับแย้งว่าตนเองไม่คิดแบบนั้น พร้อมทั้งนึกถึงตอนที่อิชูก้าเองได้ชื่อมาจากคุณป้า (อิชูก้าเป็นเด็กกำพร้า มีคุณป้ารับมาเลี้ยง) ตนเองก็ดีใจมาก ดังนั้นแล้ว อิชูก้าจึงคิดว่าเด็กสาวคนนั้นจะต้องใช้ชื่อนั้นและด้วยความรู้สึกยินดีมากแน่ๆ

บทสนทนากำลังราบรื่น แต่แล้วบลัดกับเซลกี้ก็วิ่งมาถึงพอดี ปิศาจหนองน้ำที่เห็นนักบวชคนเดิมมา ก็เข้าใจว่าอิชูก้าพานักบวชมาเพื่อกำจัดตนเอง และแม้อิชูก้าจะปฏิเสธ แต่ปิศาจก็ระแวงซะแล้ว พร้อมทั้งบอกว่าหากอยากให้เชื่อ ก็ขอให้อิชูก้าบอกชื่อตัวเองออกมา

อิชูก้าที่บริสุทธ์ใจ (บลัดใจตกไปที่ตาตุ่มล่ะ) ก็ตัดสินใจบอกชื่อจริงของตนเองทันที แต่ในขณะที่อิชูก้ากำลังจะพูด ปิศาจหนองน้ำที่เข้าใจว่ามนุษย์เชื่อใจไม่ได้ ตั้งแต่เด็กสาวที่ผิดสัญญา คงไม่ได้ใช้ชื่อของปิศาจหรอก และอิชูก้าคนนี้ก็คงเชื่อไม่ได้เช่นกัน ก็กำลังยื่นมือเข้าหาอิชูก้า ประหนึ่งกำลังจะทำร้าย

เซลกี้ที่เห็นท่าไม่ดี ตัดสินใจขว้างคทาเข้าหาปิศาจโดยทันที จังหวะเดียวกับที่อิชูก้าหลับตาแล้วบอกชื่อเต็มของตัวเอง ที่ได้มาจากคุณป้าที่รับมาเลี้ยงว่า "เลคเซล ไวส์เอล"

ใช่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กสาวคนนั้น (คือป้าของอิชูก้า) ได้ใช้ชื่อของปิศาจมาตลอด แล้วเรียกชื่อนี้ด้วยความยินดี เพียงแต่ปิศาจไม่รู้ และน้อยใจไปเองคิดว่าเด็กสาวคงไม่อยากใช้ชื่อของปีศาจ

แล้วปิศาจก็ดับสูญไป ด้วยวาระสุดท้ายที่ได้ยินอิชูก้าเรียกชื่อตนเอง
(การมีชื่อ แสดงถึงการมีตัวตน แม้จะเป็นปิศาจ แต่ก็มีตัวตน มีชื่อ เพียงแต่ไม่มีใครเคยเห็นค่าพอที่จะเรียกชื่อของปิศาจเท่านั้นเอง)

การดับสูญของปีศาจเกิดเป็นเพลิงลุกไหม้ในระยะใกล้กับอิชูก้า ทำให้อิชูก้าที่ลืมตาขึ้นมาตกใจทันที เซลกี้ที่จะเข้าไปช่วย แต่ก็ไม่ทันบลัด บลัดรีบคว้าตัวอิชูก้าเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เพื่อปกป้อง ต่อหน้าต่อตาเซลกี้ ทำให้เซลกี้ตระหนักแล้วจริงๆ ว่า บลัดต้องการปกป้องอิชูก้าจริงๆ (ปิศาจปกป้องมนุษย์มีที่ไหน)

เมื่อทุกอย่างจบลง บลัดก็โวยวายกับอิชูก้าใหญ่ ว่าบอกกี่ทีแล้วว่าปิศาจไว้ใจไม่ได้ (แต่บลัดก็ปิศาจน่ะ) แล้วอิชูก้าก็เพิ่งจะสังเกตและรู้ตัวว่าเซลกี้ก็อยู่ตรงนี้ ดังนั้นจะพูดจะจาต้องระวังไม่ให้เซลกี้รู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ (เขารู้กันล่ะ อิชูก้าไม่รู้คนเดียวล่ะ) แต่เซลกี้กลับทำเมิน เพราะมีเรื่องให้ช๊อคมากมาย ยังปฏิเสธสิ่งที่เห็นอยู่ ปิศาจกับมนุษย์จะรักกัน และปิศาจจะปกป้องมนุษย์ มันเป็นไปไม่ได้ (เห็นอยู่ตำตาหนิ) ที่ผ่านมา ปิศาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ฆ่ามนุษย์ ดังนั้นการฆ่าปิศาจจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่เรื่องคราวนี้มันอะไรกัน ตกลงนักบวชควรฆ่าปิศาจทั้งหมด ใช่หรือไม่ อะไรถูก อะไรผิด กันแน่ (เซลกี้งง)

อิชูก้าและบลัด ที่ได้อยู่กันตามลำพัง ก็พูดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา แม้อิชูก้าจะสงสารปิศาจหนองน้ำ แต่บลัดก็บอกว่าเซลกี้ไม่ผิด เพราะเป็นหน้าที่ของนักบวช แล้วบรรยากาศก็อึมครึม เพราะอิชูก้าซึมไป บลัดก็หาเรื่องชวนคุย โดยถามถึงชื่อที่อิชูก้าเพิ่งบอกไป อิชูก้าเลยถามบลัดกลับไป ถึงชื่อจริงของบลัด จนรู้ว่าบลัดไม่มีชื่ออื่นนอกจาก "บลัด" อิชูก้าจึงชวนมาใช้ชื่อ "เลคเซล ไวส์เอล" ด้วยกัน

ค่ำคืนนั้น เมื่ออิชูก้าหลับไปแล้ว วิญญาณของปิศาจหนองน้ำเข้ามาพบกับบลัดเพื่อมาขอโทษ และยังมีวิญญาณอีกผู้หนึ่งมาปรากฏกายด้วย คือ คุณป้าของอิชูก้า ซึ่งมาเพื่อฝากฝังอิชูก้าไว้กับบลัด

แล้วปิศาจหนองน้ำกับเด็กสาวในความทรงจำก็ได้พบเจอกันในที่สุด วิญญาณของเด็กสาวได้แต่พร่ำขอโทษด้วยความเศร้าโศกเสียใจว่าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ไม่สามารถช่วยปิศาจหนองน้ำไว้ได้ ปิศาจหนองน้ำได้แต่ตอบปลอบว่า ไม่เป็นไร

ปล. part นี้เศร้าๆ เนอะ แต่ได้ข้อคิดมากมาย

แต่เรื่องราวยังต้อง to be continue ค่ะ เพราะยังไม่เข้าเส้นเรื่องหลักเท่าไหร่เลย 

เจอกันใหม่พรุ่งนี้จ้า