บลัดและอิชูก้าได้พักผ่อนกันที่หนองน้ำ แล้วทั้งคู่ก็ได้เจอกับปิศาจที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำนี้ แรกเริ่มปิศาจก็ถามชื่อเลย อิชูก้าที่ไม่คิดอะไร (เลย) กำลังจะบอกชื่อออกไป แต่บลัดได้ห้ามไว้ และจู่ๆ ก็มีนักบวชหนุ่มรูปหนึ่ง โจมตีปิศาจหนองน้ำ จนล่าถอยไป นักบวชหนุ่มนั้นที่ต่อมาแนะนำตัวว่าชื่อเซลกี้ ก็เตือนอิชูก้าว่าห้ามบอกชื่อให้แก่ปิศาจรู้ เพราะหากปิศาจรู้ชื่อจริงแล้ว จะทำให้ปิศาจสามารถใช้เวทย์สะกดมนุษย์และทำอันตรายได้
อิชูก้าที่ใสซื่อ ก็ถามต่อว่า ถ้าบอกชื่อไม่ได้ แล้วจะแนะนำตัวกันยังไง ซึ่งทั้งบลัดและเซลกี้ (ปิศาจและนักบวช) ก็พูดออกมาตรงกันว่า แน่นอนอยู่แล้วว่าห้ามแนะนำตัวกัน
และเซลกี้ยังพูดต่ออีกว่าปิศาจนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวร้าย ไม่จำเป็นต้องมีชื่อหรอก ซึ่งเมื่อบลัดได้ยินก็แอบไม่ถูกใจเล็กๆ แล้วคืนนี้เซลกี้ก็ได้พักแรกพร้อมๆ กับบลัดและอิชูก้า (เซลกี้ไม่ได้มีท่าทีอะไรกับบลัด จึงคาดว่าเซลกี้ไม่น่าจะรู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ)
บลัดเองแม้จะไม่ถูกโรคกับกลิ่นอายของนักบวช แต่ก็ยอมทนอยู่ และการพักแรมในค่ำคืนกลางป่าเขา ซึ่งอากาศเย็น ก็ทำให้อิชูก้านอนด้วยท่าทีที่หนาวนัก บลัดที่เห็นดังนั้นจึงใช้ตัวเองเป็นเครื่องทำความอุ่นให้กับอิชูก้า (แค่ให้อิชูก้านอนซุก)
ในความฝัน อิชูก้า ได้ฝันถึงปิศาจในหนองน้ำ ที่ร่ำเรียกหาใครบางคน ด้วยความรู้สึกที่อาวรณ์ว่าอยากพบเด็กสาวคนหนึ่งยิ่งนัก
เมื่อตื่นขึ้น อิชูก้า ได้เล่าความฝันให้บลัดฟัง พร้อมทั้งตั้งใจว่าจะต้องกลับไปหาปีศาจหนองน้ำอีกครั้งให้ได้ เพราะอยากจะช่วยตามหาเด็กสาว และแม้บลัดจะทำท่าจะเตือน แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว อิชูก้าวิ่งออกไปแล้ว
บลัดที่กลัดกลุ้มกับความใสซื่อของอิชูก้ายิ่งนัก ขนาดเซลกี้เพิ่งจะเตือนไปเมื่อวาน อิชูก้ายังไม่ระวังตัว แต่ในตอนที่บลัดกำลังจะตามอิชูก้าไป บลัดกลับถูกเซลกี้เข้าล๊อคจากข้างหลัง
เซลกี้นั้นรู้ตั้งแต่ทีแรกว่าบลัดเป็นปิศาจ แต่ที่ผ่านมา เข้าใจว่าบลัดหลอกอิชูก้ามา และไม่อยากจะทำอะไรกระโตกกระตาก จึงรอจังหวะให้บลัดอยู่คนเดียว เพื่อจะจัดการ
อิชูก้าที่วิ่งไปที่หนองน้ำอีกครั้ง ไปถึงก็เรียกหาปีศาจหนองน้ำ จนปีศาจออกมา แล้วอิชูก้าก็ say hello อย่างยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมทั้งพูดคุยและถามไถ่ถึงเรื่องในความฝัน
จากที่ปิศาจหนองน้ำได้เจอและพูดคุยกับอิชูก้าอีกครั้ง ปิศาจได้บอกว่าอิชูก้าช่างเหมือนกันเด็กสาวคนนั้นเหลือเกิน ซึ่งยิ่งทำให้ปิศาจนึกถึงเด็กสาวคนดังกล่าว ซึ่งปิศาจคิดว่า เป็นเด็กสาวช่างโกหก ประหนึ่งโกรธและแค้นเคือง (แล้วอิชูก้าจะรอดมั้ยเนี่ย)
ในอดีต มีเด็กสาวคนหนึ่ง มาที่หนองน้ำนี้ ยืนอยู่ในจุดเดียวกับที่อิชูก้ายืนอยู่ ณ ตอนนี้ ซึ่งปิศาจได้ถามชื่อเด็กสาว เพื่อจะใช้เวทย์กับเด็กสาว แต่เด็กสาวกลับมิได้มีท่าทีหวาดกลัวใดๆ แล้วตอบออกมาทั้งน้ำตาว่าตนเองไม่มีชื่อหรอก เพราะเป็นเพียงเด็กกำพร้า ไม่มีใครใส่ใจจะเรียกชื่อมานานแล้ว จนตัวเองลืมชื่อตัวเองไปแล้วด้วยซ้ำ แล้วก็โวยวายพร่ำบ่นออกมา จนปิศาจหนองน้ำตกใจ
ปิศาจที่ได้ฟังและเห็นเด็กสาวร้องไห้ และรับรู้ถึงความเจ็บปวดถึงการถูกลืมตัวตน และความเจ็บปวดที่ไม่มีแม้กระทั่งชื่อ ทำให้ปิศาจตัดสินใจปลอด พร้อมทั้งชอบชื่อตนเอง (เลคเซล ไวส์เอล) แล้วบอกว่า เด็กสาวใช่ชื่อของตนเองก็ได้ ซึ่งเมื่อเด็กสาวได้ยิน ก็ยินดีและขอบคุณ แต่ถ้าเด็กสาวใช้ชื่อนี้แล้วปีศาจจะใช้ชื่ออะไร ปิศาจจึงอธิบายว่า ไม่เป็นไร เพราะไม่มีใครเรียกชื่อปิศาจหรอก เด็กสาวที่ได้ยินก็ให้สัญญาว่าตนเองจะเป็นคนเรียกชื่อนี้เอง เวลาแนะนำตัวจะเรียกชื่อนี้ ซึ่งก็จะได้เท่ากับเรียกชื่อปิศาจด้วย
ด้านบลัด อิชูก้ากำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน บลัดยังโดนเซลกี้รั้งไว้อยู่ เซลกี้เริ่มโดยจากเข้าชาร์ทจากด้านหลัง แล้วถามถึงวัตถุประสงค์ของบลัดที่พาอิชูก้ามาด้วย ซึ่งคำพูดของเซลกี้ชัดเจนว่าไม่เชื่อหรอกว่ามนุษย์กับปิศาจจะรักกันได้ บลัดที่ได้ยินก็โมโห หักคทาของเซลกี้ที่ล๊อคคออยู่ออกอย่างง่ายดาย เซลกี้ที่เริ่มเห็นพลังบลัดแล้ว แต่ยังมีสติอยู่ ใช้วิธีร่ายเวทย์ผนึกเพื่อกักขังบลัดไว้ก่อน แล้วตั้งใจว่าจะไปช่วยอิชูก้าก่อน
แต่ม่านผนึกของเซลกี้ หาคนามือบลัดไม่ เซลกี้ที่เห็นบลัดจัดการกับผนึกได้อย่างง่ายดาย ตระหนักแล้วถึงพลังที่แท้จริงของบลัด แล้วคิดว่าตายแล้วแน่ๆ ต้องถูกบลัดลงดาบแน่ พร้อมทั้งหลับตาปี๋
แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซลกี้ที่ลืมตาขึ้นมา ก็อ้าว บลัดวิ่งไปหาอิชูก้าล่ะ หาได้สนใจจะจัดการกับตัวเองไม่
เซลกี้ที่งงจัด แต่ก็วิ่งตามบลัดมา แล้วก็ถามแบบงงว่า ทำไมบลัดไม่ฆ่า บลัดก็เหวี่ยงใส่ว่าไม่ได้สนใจ ตอนนี้สนใจแค่จะไปช่วยอิชูก้า แล้วนักบวชหนุ่มเซลกี้ก็ตระหนักว่าบลัดไม่เหมือนกับปิศาจที่ตัวเองเคยรู้จักมาก่อนเลย (ปิศาจสำหรับเซลกี้ เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เข่นฆ่ามนุษย์เพียงเท่านั้น)
ด้านอิชูก้า ปิศาจหนองน้ำได้เล่าเรื่องเด็กสาวของอิชูก้าฟัง แต่เรื่องราวกลับตบท้ายด้วยที่ว่าแม้เด็กสาวจะสัญญาว่าจะใช้ชื่อนี้ แต่สุดท้ายแล้วก็ผิดสัญญา เพราะคงจะไม่ยอมใช้ชื่อของปิศาจหรอก แต่อิชูก้ากลับแย้งว่าตนเองไม่คิดแบบนั้น พร้อมทั้งนึกถึงตอนที่อิชูก้าเองได้ชื่อมาจากคุณป้า (อิชูก้าเป็นเด็กกำพร้า มีคุณป้ารับมาเลี้ยง) ตนเองก็ดีใจมาก ดังนั้นแล้ว อิชูก้าจึงคิดว่าเด็กสาวคนนั้นจะต้องใช้ชื่อนั้นและด้วยความรู้สึกยินดีมากแน่ๆ
บทสนทนากำลังราบรื่น แต่แล้วบลัดกับเซลกี้ก็วิ่งมาถึงพอดี ปิศาจหนองน้ำที่เห็นนักบวชคนเดิมมา ก็เข้าใจว่าอิชูก้าพานักบวชมาเพื่อกำจัดตนเอง และแม้อิชูก้าจะปฏิเสธ แต่ปิศาจก็ระแวงซะแล้ว พร้อมทั้งบอกว่าหากอยากให้เชื่อ ก็ขอให้อิชูก้าบอกชื่อตัวเองออกมา
อิชูก้าที่บริสุทธ์ใจ (บลัดใจตกไปที่ตาตุ่มล่ะ) ก็ตัดสินใจบอกชื่อจริงของตนเองทันที แต่ในขณะที่อิชูก้ากำลังจะพูด ปิศาจหนองน้ำที่เข้าใจว่ามนุษย์เชื่อใจไม่ได้ ตั้งแต่เด็กสาวที่ผิดสัญญา คงไม่ได้ใช้ชื่อของปิศาจหรอก และอิชูก้าคนนี้ก็คงเชื่อไม่ได้เช่นกัน ก็กำลังยื่นมือเข้าหาอิชูก้า ประหนึ่งกำลังจะทำร้าย
เซลกี้ที่เห็นท่าไม่ดี ตัดสินใจขว้างคทาเข้าหาปิศาจโดยทันที จังหวะเดียวกับที่อิชูก้าหลับตาแล้วบอกชื่อเต็มของตัวเอง ที่ได้มาจากคุณป้าที่รับมาเลี้ยงว่า "เลคเซล ไวส์เอล"
ใช่แล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เด็กสาวคนนั้น (คือป้าของอิชูก้า) ได้ใช้ชื่อของปิศาจมาตลอด แล้วเรียกชื่อนี้ด้วยความยินดี เพียงแต่ปิศาจไม่รู้ และน้อยใจไปเองคิดว่าเด็กสาวคงไม่อยากใช้ชื่อของปีศาจ
แล้วปิศาจก็ดับสูญไป ด้วยวาระสุดท้ายที่ได้ยินอิชูก้าเรียกชื่อตนเอง
(การมีชื่อ แสดงถึงการมีตัวตน แม้จะเป็นปิศาจ แต่ก็มีตัวตน มีชื่อ เพียงแต่ไม่มีใครเคยเห็นค่าพอที่จะเรียกชื่อของปิศาจเท่านั้นเอง)
การดับสูญของปีศาจเกิดเป็นเพลิงลุกไหม้ในระยะใกล้กับอิชูก้า ทำให้อิชูก้าที่ลืมตาขึ้นมาตกใจทันที เซลกี้ที่จะเข้าไปช่วย แต่ก็ไม่ทันบลัด บลัดรีบคว้าตัวอิชูก้าเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เพื่อปกป้อง ต่อหน้าต่อตาเซลกี้ ทำให้เซลกี้ตระหนักแล้วจริงๆ ว่า บลัดต้องการปกป้องอิชูก้าจริงๆ (ปิศาจปกป้องมนุษย์มีที่ไหน)
เมื่อทุกอย่างจบลง บลัดก็โวยวายกับอิชูก้าใหญ่ ว่าบอกกี่ทีแล้วว่าปิศาจไว้ใจไม่ได้ (แต่บลัดก็ปิศาจน่ะ) แล้วอิชูก้าก็เพิ่งจะสังเกตและรู้ตัวว่าเซลกี้ก็อยู่ตรงนี้ ดังนั้นจะพูดจะจาต้องระวังไม่ให้เซลกี้รู้ว่าบลัดเป็นปีศาจ (เขารู้กันล่ะ อิชูก้าไม่รู้คนเดียวล่ะ) แต่เซลกี้กลับทำเมิน เพราะมีเรื่องให้ช๊อคมากมาย ยังปฏิเสธสิ่งที่เห็นอยู่ ปิศาจกับมนุษย์จะรักกัน และปิศาจจะปกป้องมนุษย์ มันเป็นไปไม่ได้ (เห็นอยู่ตำตาหนิ) ที่ผ่านมา ปิศาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ฆ่ามนุษย์ ดังนั้นการฆ่าปิศาจจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่เรื่องคราวนี้มันอะไรกัน ตกลงนักบวชควรฆ่าปิศาจทั้งหมด ใช่หรือไม่ อะไรถูก อะไรผิด กันแน่ (เซลกี้งง)
อิชูก้าและบลัด ที่ได้อยู่กันตามลำพัง ก็พูดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา แม้อิชูก้าจะสงสารปิศาจหนองน้ำ แต่บลัดก็บอกว่าเซลกี้ไม่ผิด เพราะเป็นหน้าที่ของนักบวช แล้วบรรยากาศก็อึมครึม เพราะอิชูก้าซึมไป บลัดก็หาเรื่องชวนคุย โดยถามถึงชื่อที่อิชูก้าเพิ่งบอกไป อิชูก้าเลยถามบลัดกลับไป ถึงชื่อจริงของบลัด จนรู้ว่าบลัดไม่มีชื่ออื่นนอกจาก "บลัด" อิชูก้าจึงชวนมาใช้ชื่อ "เลคเซล ไวส์เอล" ด้วยกัน
ค่ำคืนนั้น เมื่ออิชูก้าหลับไปแล้ว วิญญาณของปิศาจหนองน้ำเข้ามาพบกับบลัดเพื่อมาขอโทษ และยังมีวิญญาณอีกผู้หนึ่งมาปรากฏกายด้วย คือ คุณป้าของอิชูก้า ซึ่งมาเพื่อฝากฝังอิชูก้าไว้กับบลัด
แล้วปิศาจหนองน้ำกับเด็กสาวในความทรงจำก็ได้พบเจอกันในที่สุด วิญญาณของเด็กสาวได้แต่พร่ำขอโทษด้วยความเศร้าโศกเสียใจว่าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่ไม่สามารถช่วยปิศาจหนองน้ำไว้ได้ ปิศาจหนองน้ำได้แต่ตอบปลอบว่า ไม่เป็นไร
ปล. part นี้เศร้าๆ เนอะ แต่ได้ข้อคิดมากมาย
แต่เรื่องราวยังต้อง to be continue ค่ะ เพราะยังไม่เข้าเส้นเรื่องหลักเท่าไหร่เลย
เจอกันใหม่พรุ่งนี้จ้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น